Nadat de 10km in Parijs werd afgelast stond dit weekend gelukkig weer een race op het programma. Een van de sterkst bezette 10 kilometerwedstrijden in Europa, misschien wel in de wereld. De voorbereiding was wat hobbelig, ik miste het NK cross door koorts en begin vorige week moest ik voorzichtig zijn als gevolg van een pijntje. Toch was ik zelfverzekerd dat mijn 10km PR van 30.01 ging sneuvelen.
Met Pim Lambregts reisde ik op zaterdag af naar Valencia. Na aankomst nog even loslopen, kort een rondje door de stad maar al vroeg naar bed. De wekker ging al om 6.00 de volgende dag.
Na de witte boterhammen met jam op de hotelkamer begonnen we samen aan de warming-up. We hadden een sub-elite startnummer en dachten dat we hiermee een mooi plekje voorin het startvak zouden hebben. Toen we bij de start aankwamen schrokken we echter. 15 minuten voor de start stond het al 10 rijen dik in ons startvak. De organisatie was dus nogal scheutig geweest met de polsbandjes voor de sub-elites.
Brutaal ons een weg naar voren beginnen te banen maar we strandden rond rij 6. Er stonden genoeg mensen voor ons die bij lange na niet onze streeftijd zouden halen. Ik gun iedereen een mooi startplekje ongeacht niveau maar dit was potentieel gevaarlijk. Veel mensen zouden onder de voet gelopen worden doordat een groot deel van de meute met een slordige 20km/u zou wegschieten.
Dit laatste gebeurde ook.. Het startschot klonk en het vrijworstelen begon. Slalommen, duwen, trekken en zelfs springen over vallende mensen. Chaos alom dus.. Ik kon maar net een vallende hardloper voor me ontwijken en ik voelde Pim's hand tegen mijn rug om me in balans te houden. Hierna koos ik, met Pim in mijn kielzog, het uiterst linkse gedeelte van de weg om een inhaalslag te maken.
Na de eerste kilometer was de rust teruggekeerd en liepen we in een lang lint rond het beoogde tempo. Eén kilometer later brak dit lint enkele plekken voor me. Ik zette een flinke versnelling in om de kloof te dichten en kon in de groep voor me aansluiten. Na een kleine 3km draaiden we tegen de wind in en zat ik tot en met kilometer 7 in een groepje. Halverwege was ik gepasseerd in 14.46.
Ik merkte dat een PR ging lukken, en bij het opdraaien van het laatste rechte stuk was ik hier zeker van. De jongens voor me begonnen aan hun eindsprint. Helaas had ik geen echte versnelling meer in huis. Toch klokte ik een dik PR! De 30-minutengrens werd doorbroken met een brutotijd van 29.44 en netto 29.40!! (het kostte me dus 4 seconden om na het startschot over de startlijn te gaan).
Pim kwam kort na me over de streep en liep ook zijn eerste 'sub 30'! De stemming was dus top. Na op krachten te zijn gekomen tijdens de lunch hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om met Mahadi Abdi Ali en zijn vriendin Jennifer (de Limburgse enclave) de stad per step te verkennen. Omdat ik helaas weinig racefoto's heb, hieronder een fotodump van onze touristische middag. Inmiddels ben ik terug in Nederland en staat het vizier alweer gericht op de voorjaarsmarathon!!